Trasa Lublin – Michów
Trasa prowadzi drogą drugorzędną nr 809 do Przytoczna, dalej drogami lokalnymi. Odcinek z Lublina do Michowa znajduje się początkowo w pn. części Wyżyny Lubelskiej, a następnie na Wysoczyźnie Lubartowskiej.
Jest urozmaicony geomorfologicznie i w zasadzie pozbawiony lasów. Odcinek Michów–Okrzeja wiedzie przez równinną część Pradoliny Wieprza i Wysoczyzny Żelechowskiej oraz przez znajdujące się na ich terenie kompleksy leśne. Na terenach wykorzystywanych rolniczo dość liczne są wyróżniające się w krajobrazie uprawy chmielu. W miejscowościach na trasie jest wiele zabytków i miejsc historycznych, zwłaszcza w końcowej części trasy, związanych z działalnością SGO „Polesie” na przeł. września i października 1939 r. W Woli Okrzejskiej urodził się Henryk Sienkiewicz.
Wyjazd z Lublina al. Warszawską w sąsiedztwie Ogrodu Botanicznego UMC-S i skansenu Muzeum Wsi Lubelskiej, a następnie ul. Zbożową, Fiołkową i Sławinkowską.
KRASIENIN
Wieś na Płaskowyżu Nałęczowskim. W 1913 r. z inicjatywy Ireny Kosmowskiej (1879— 1945) założona tu była szkoła dla dziewcząt wiejskich, przekształcona w okresie międzywojennym na uniwersytet ludowy.
Kościół paraf. Narodzenia Najświętszej Marii Panny i św. Sebastiana, murowany, wzniesiono w l. 1635-53. Rozbudowany przed 1675 r„ późnorenesansowy, salowy, otrzymał dekorację stiukową. Wyposażenie wnętrza barokowe. Marmurowa tablica fundacyjna kościoła z herbami Abdank i Jasieńczyk-Poraj z datą 1635. Epitafium z czarnego marmuru fundatorki świątyni Marianny z Kowalskich Michałowskiej. Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica z pocz. XX w. Murowany dwór z pocz. XIX w., klasycystyczny. Pozostałości parku z XIX w. Izbę pamiątek (ostatnio nieczynną) poświęcono działalności Ireny Kosmowskiej i ruchowi ludowemu na Lubelszczyźnie.
SAMOKLĘSKI
Wieś nad rzeczką Mininą. Na przeł. XVIII i XIX w. była własnością Izabelli z Flemingów Czartoryskiej. W 1824 r. od Czartoryskich odkupił wieś gen. Jan Weyssenhoff (1774-1848) – w 1831 r. uczestnik bitwy pod Olszynką Grochowską.
W I. 1883-96 była to własność znanego pisarza Józefa Weyssenhoffa (1860-1932) – autora powieści „Soból i panna”, który urządzał tu przyjęcia i słynne polowania, a sam dwór przegrał w karty w jednym z lokali w Petersburgu.
Murowany dwór z ok. 1800 r. wzniesiono wg proj. Christiana Piotra Aignera dla pułkownika Ciesielskiego, wychowawcy synów księżnej Izabelli z Flemingów Czartoryskiej, któremu dano dożywotnio Samoklęski w uznaniu zasług dla familii. Dwór został powiększony po 1883 r. (dobudowa skrzydeł) przez Józefa Weyssenhoffa. Ścianę frontową zdobi czterokolumnowy portyk dorycki zwieńczony trójkątnym szczytem. Obok dworu znajdują się murowane budynki gospodarcze z końca XIX w. Budowlę otacza park krajobrazowy proj. Izabelli z Flemingów Czartoryskiej, przekształcony w 1883 r. Od pd. dwór okalają liczne stawy obejmujące łącznie obszar ok. 200 ha.
■ 3 km na pn. wsch. Kamionka. Wieś na Wysoczyźnie Lubartowskiej, nad Ciemięgą, siedziba urzędu gminy. Nazwa wsi pochodzi zapewne od kuny domowej, zw. kamionką. Ośrodek tradycyjnego tkactwa ludowego. Dawne miasto założone przez Górków. W XVI w. ośrodek ruchu reformackiego. Do XIX w. słynęła z tkactwa i hodowli owiec. Prawa miejskie utraciła w 1866 r.
Tutejszą szkołę ludową ukończył w 1865 r. Leon Wyczółkowski (1852-1936) – wybitny malarz i grafik.
Układ urbanistyczny pochodzi z XV-XVI w. Kościół paraf, św.św. Piotra i Pawła, murowany, wzniesiono na przeł. XV i XVI w., w l. 1570-1610 zamieniony został na zbór ariański, przebudowany w 1679, rozbudowany w 1734 r. (dobudowa zakrystii, skarbca, kaplicy Pana Jezusa i pd. kruchty) i w l. 1894-97 (dobudowa kaplicy Matki Boskiej od pn., kruchty zach. i przedsionka przy zakrystii). Ołtarze z końca XVIII w. z obrazami Józefa Buchbindera z pocz. XX w. Klasycystyczny nagrobek z białego marmuru w kształcie tumby oraz klęczącą postacią fundatorki Marianną Z Gronowskich Lubomirską z 1821 r. wykonane zostały w Rzymie przez Leonarda Biglioschi. IV sąsiedztwie kościoła znajdują się murowana kaplica grobowa Weyssenhoffów wzniesiona w l. 1848-59 wg proj. Ludwika Szamota, murowana barokowo-klasycystyczna brama-dzwonnica z 1781 r., d. plebania murowana Z końca XVIII w. Kościół i teren przykościelny obwiedziony został ogrodzeniem murowanym z bramką i kapliczkami wzniesionymi w końcu XVIII w. Murowany budynek sądu ziemskiego (obecnie szkoła podstawowa, ul. Grobelna 1) z 2 poł. XIX w. Na cmentarzu rzymskokatolickim znajduje się murowana kaplica grobowa Zamoyskich z 1890 r. Cmentarz żydowski o pow. 0,9 ha jest zaniedbany, zachowało się jedynie kilka nagrobków.
■ 1 km na wsch. Kozłówka.
RUDNO
We wsi można zwiedzić kościół paraf. św. Mikołaja, murowany, wzniesiony w l. 1781-85, klasycystyczny. W ołtarzu głównym z 1793 r. znajduje się barokowy krucyfiks z końca XVII w. Wewnątrz także gotycki krucyfiks z końca XIV w. Obok murowana dzwonnica z końca XVIII w. Brama-dzwonnica pochodzi z końca XIX w.
MICHÓW
Wieś, siedziba urzędu gminy. Niewielki ośrodek przemysłu mleczarskiego.
Dawne miasto założone zostało w XVI w. przez Michowskich. Od 1747 r. do 2 poł. XIX w. było własnością jezuitów. 15 maja 1943 r. Michów został opanowany przez Oddział Specjalny BCh. Zdobyty i zlikwidowany został wtedy posterunek żandarmerii hitlerowskiej. Układ urbanistyczny z 1 poł. XVI w. Prawa miejskie odebrane w 1864 r.
Kościół paraf. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, murowany, eklektyczny, wzniesiony w l. 1878-81 wg proj. Waleriana Pliszczyńskiego. Obok murowana brama-dzwonnica z 1905 r. Na cmentarzu paraf, murowana kaplica grobowa Kor-win-Piotrowskich z ok. 1859 r.