MARKOWICE
Dawniej wieś w Kotlinie Raciborskiej, dziś w obrębie Raciborza. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1247 (budowa drewnianego kościoła). Od 1313 (decyzją księcia Leszka raciborskiego) własność klasztoru Dominikanek w Raciborzu. W latach międzywojennych wieś nazywano „twierdzą polskości na Górnym Śląsku”.
Oprócz koła Związku Polaków w Niemczech czynna była tu szkoła polska i biblioteka.
W Markowicach urodził się znany działacz ruchu polskiego na Opolszczyźnie. a później publicysta i polityk – Arka Bożek (1899-1954), autor popularnych broszur „Co chłopa boli na Śląsku Opolskim” i „Po 15 lipca 1937″. Przedstawiciel ludności polskiej w Komisji Mieszanej w Katowicach, w Izbie Rolniczej, sejmiku prowincjonalnym w Opolu, sejmiku powiatowym w Raciborzu.
W styczniu 1939 musiał opuścić Opolszczyznę, a w czerwcu Niemcy. Po klęsce wrześniowej udał się przez Rumunię, Jugosławię. Grecję do Francji, a następnie do Anglii. Na emigracji mianowany został członkiem emigracyjnej Rady Narodowej. W czerwcu 1945 powrócił do kraju, gdzie od sierpnia powierzono mu funkcję zastępcy pełnomocnika rządu na Śląsk Opolski i kompetencje wicewojewody. W 1947 wybrany został prezesem wojewódzkiego zarządu Stronnictwa Ludowego.
Kościół św. Jadwigi z XIV w., przebudowany w 2. poł. XIX w.
■ 8 km na zach. rezerwat leśno-stawowy „Łężczak”. W skład rezerwatu wchodzą stawy otoczone groblami: Ligotniok, Brzeźniok, Babicki, Grobowiec i Salam (244 ha), lasy typu łęgowego (123,5 ha), łąki (3,5 ha) i nieużytki (26 ha). W lesie mieszanym przeważa dąb szypułkowy. Nad stawami przeważa wierzba i olsza czarna. W stawach spotykamy rzadkie rośliny, m.in.: grzybienie białe (Nymphaea alba), grążel żółty (Nuphar luteum), kotewkę orzech wodny (Trapa natans) oraz bardzo rzadką aldrowandę pęcherzykowatą (Aldrwanda vesiculosa) żywiącą się owadami. Na stawie Salam duża kolonia mewy śmieszki (Larus ridibundus). Ponadto żyją tu kaczki, perkozy, rybitwy oraz przebywające tu przelotnie czarne kormorany i czarne bociany. Wśród trzcin i szuwarów żyją nad brzegami: zimorodek, trzciniak i remiz. Zwierzęta reprezentowane są przez: sarnę, dzika i borsuka. Ponadto spotyka się kuny, lisy, tchórze, łasice.
BABICE
Wieś z przełomu XIII i XIV w., od 1402 w księstwie raciborskim. W XVIII i XIX w. chłopi z Babic wielokrotnie buntowali się przeciw obowiązkom pańszczyźnianym. W latach międzywojennych działało tu prężne koło Związku Polaków w Niemczech. W pobliżu wsi stawy rybne.
Rozgałęzienie dróg: w prawo do Rud, w lewo do Kuźni Raciborskiej przez Nędzę.
NĘDZA
Dawniej leśniczówka, od XVII w. osada zwana „Bogatą Nędzą”. W 1819 liczyła 267 mieszkańców. O życiu mieszkańców Nędzy i powiecie raciborskim pisał w XIX w. Aleksander Świętochowski („Klemens Boruta”). Dziś osada przemysłowa na trasie linii kolejowej Rybnik – Kędzierzyn. Duża roszarnia lnu.