ŁOWCZA
Trasa zaczyna prowadzić zach. granicą Sobiborskiego Parku Krajobrazowego, a później przecina jego powierzchnię. Sobiborski Park Krajobrazowy utworzono w 1983 r. na pow. 9000 ha. Położony jest we wsch. części Pojezierza Łęczyńsko–Włodawskiego, w widłach Bugu i jego dopływu Widawki. Chroni krajobraz, roślinność i zwierzęta na obszarze Polesia. Porośnięty jest w przeważającej części lasem sosnowym z domieszką brzozy. Wśród roślin jest wiele gatunków rzadkich i chronionych, jak: rosiczki, bluszcz pospolity, kosaciec syberyjski, widłak wroniec, orlik pospolity, naparstnica zwyczajna, goździki piaskowy i pyszny. Park jest ostoją zwierząt, zwłaszcza łosi, wilków, bobrów, żółwi błotnych, ptaków drapieżnych (gadożer, orliki) i wod-nobłotnych (żuraw, perkoz rdzawoszyi). Na jego terenie jest 6 rez. przyrody: 2 faunistyczne („Żółwiowe Błota”, „Małoziemce”) i 4 torfowiskowe („Brudzieniec”, „Trzy Jeziora”, „Jezioro Orchowo” oraz „Magazyn”.
OSOWA
31 grudnia 1863 r. we wsi miała miejsce duża bitwa oddziałów powstańczych Walerego Wróblewskiego z wojskiem carskim. Powstańcy zostali rozbici i wycofali się w mniejszych grupach. Wielu z nich poległo.
2 km na pn. wsch. rez. przyrody „Żółwiowe Błota” – utworzony w 1988 r. na pow. 734,41 ha, chroniący stanowisko lęgowe żółwia błotnego (Emys orbicularis).
Skrzyżowanie dróg.1 km na zach. od skrzyżowania – Luta. We wsi w l. 1940-43 istniał obóz pracy dla ok. 400 więźniów. Więźniowie pracowali głównie przy melioracji. Obóz byłfdią obozu zagłady w Sobiborze. Podczas likwidacji obozu w 1943 r. rozstrzelano ok. 150 więźniów.
Skrzyżowanie dróg. 6 km na pd. wsch. od skrzyżowania teren byłego obozu zagłady w Sobiborze. Obóz przeznaczony był głównie dla Żydów przywożonych tu ze wsch. Polski, Austrii, Czechosłowacji, Francji, Holandii i ZSRR. Czynny był od marca 1942 do października 1943 r. Przywożeni tu Żydzi byli od razu kierowani do komór gazowych i uśmiercani. Ich zwłoki początkowo zakopywano, później tylko je palono. W obozie zginęło ok. 250 tys osób. 14 października 1943 r. w obozie miał miejsce bunt zainicjowany przez oficera radzieckiego Aleksandra Peczorskiego. W walce zginęło ok. 300 więźniów, a ok. 600 zbiegło. Znaczną ich część później hitlerowcy wyłapali i stracili. Po buncie pospiesznie obóz został zlikwidowany, a w jego miejscu posadzony las. W miejscu obozu znajduje się duży kurhan ziemny kryjący szczątki i popioły jego ofiar, kaplica rzymskokatolicka Wniebowzięcia Matki Boskiej wzniesiona po 1945 r., z ludowym rokokowym ołtarzem pochodzącym z rozebranej w 1929 r. cerkwi prawosławnej (d. greckokatolickiej), placówka muzealna – filia Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Wlodawskiego z ekspozycją historyczną i pomnik z 1965 r. wg proj. Mieczysława Weltera, upamiętniający ofiary obozu (przedstawiający więźniarkę z tulącym się do niej dzieckiem).
OKUNINKA
Wieś położona wokół Jez. Białego. Znajduje się tu największy kompleks wypoczynkowy na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim. Sąsiedztwo Sobiborskiego Parku Krajobrazowego, duże lasy sosnowe i liczne jeziora, doskonały mikroklimat przyciągają rzesze turystów. W sąsiedztwie wsi także jeziora: Czarne, Glinki i Święte.