Trasa Lublin – Lubartów

Trasa Lublin – Lubartów

Trasa prowadzi na odcinku z Lublina do Kocka drogą główną nr 19, następnie z Kocka przez Dęblin do Sieciechowa Opactwa drogą drugorzędną nr 822, w końcówce drogą drugorzędną w kierunku wsi Nowe Słowiki. Początek trasy wiedzie przez pn. część Wyżyny Lubelskiej (Płaskowyż Nałęczowski), następnie Wysoczyznę Lubartowską, dalej wzdłuż Pradoliny Wieprza i Doliną Środkowej Wisły. Trasa umożliwia poznanie zespołów zabytkowych (Lubartów, Kock, Sieciechów Opactwo), zabytków inżynierii wojskowej (twierdzy w Dęblinie) i miejsc historycznych (Kock, Skrobów). Wyjazd z Lublina al. Spółdzielczości Pracy.

CIECIERZYN

Wieś, wzmiankowana na pocz. XV w. W 1 poł. XVI w., znana jako własność Jana Zebrzydowskiego, miecznika koronnego. Murowane zabudowania gospodarcze podworskie z końca XIX w. otoczone są parkiem krajobrazowym z poł. XIX w.

W 2 km na zach. Dys. Wieś na terenie Płaskowyżu Nałęczowskiego. Wzmiankowana w 1381 r. jako mająca parafię. W XVI-XVII w. własność Szamotulskich. Od ok. 1590 r. istniał tu zbór protestancki. W sierpniu 1944 r. powstało tu polskie lotnisko polowe (upamiętnia to pomnik z 1964 r.).

Kościół paraf. św. Jana Chrzciciela, wzniesiony w 2 poł. XVI w., w l. 1590-1610 zamieniony na zbór; -rozbudowany po 1610 r. (prace wykonane pod kierunkiem Jana Wolffa), późnorenesansowy, jednonawowy. Ma rokokowe Wyposażenie i późnorenesansowe sztukaterie w typie kalisko-lubelskim, zdobiące sklepienie loży kolatorskiej. Obok murowana brama-dzwonnica z XIX w. W pobliskiej plebanii przechowywany jest portret Anny ze Stanisławskich Zbąskiej (ok. 1651 — ok. 1700) — pamiętnikarki i poetki polskiej, autorki „Żałosnych trenów”. Murowany dwór „Bernatówka”pochodzi z 1903 r., obok murowane zabudowania gospodarcze również z pocz. XX w. Ceglany młyn wodny także z tego okresu.

NIEMCE

Wieś, siedziba urzędu gminy. Według tradycji została zasiedlona przez jeńców krzyżackich po bitwie pod Grunwaldem w 1410 r„ którzy najpierw w Lublinie wybudowali kościół Matki Boskiej Zwycięskiej. W l. 1905-07 we wsi i okolicy miały miejsce wystąpienia chłopów i robotników folwarcznych stłumione przez wojsko carskie. W l. 1940-43 w pobliżu wsi kilka egzekucji Polaków i Żydów dokonanych przez hitlerowców.

Kościół paraf. św. Ignacego Loyoli, murowany, wzniesiono w l. 1906-09. Zabudowania gospodarcze podworskie – z cegły – pochodzą z 2 poł. XIX w. Nikłe ślady po parku założonym w 1883 r.

■ 8 km na wsch. Zawieprzyce. Wieś nad rz. Wieprz. Zachowała się niezwykle malownicza ruina murowanego pałacu wzniesionego jako zamek w 1 poł. XVI w., przebudowanego w l. 1674-79 dla Atanazego Miączyńskiego wg proj. Tylmana z Gameren, od 1838 r. w postępującej ruinie.

Według przekazów ustnych po ruinach snują się cienie kochanków zamurowanych żywcem w zamku. Legenda mówi o Janie Gronowskim, uczestniku wyprawy wiedeńskiej, skąd przywiózł jeńców i piękną Greczynkę, o którą zabiegał. Dziewczyna wybrała jednego z jeńców, za co zapłaciła okrutną śmiercią. Literacki opis legendy zamieścił w 1828 r. Aleksander Bronikowski (1787-1834) w powieści „Zawieprzyce”.

Obok ruin pałacu stoi murowana oficyna z XVII w., rozbudowana w poł. XVIII w., od końca XIX w. w postępującej ruinie, w l. 1958-62 odbudowana z przeznaczeniem na szkołę. Kaplicę św. Antoniego Padewskiego, murowaną, wzniesiono w końcu XVII w. wg proj. Tylmana z Gameren. Na sklepieniu mieści się wykonana w l. 1723-48 replika polichromii „Sąd Ostateczny” z kopuły kościoła Dominikanów w Lublinie pochodząca Z XVIII w. Lamus murowany z 1 poł. XVII w. mieści obecnie bibliotekę. Murowana brama pochodzi zapewne z końca XVII w. Park z przel. XVIII i XIX w. W nie istniejącym już dworze z XIX w. dzierżawcą był Józef Skłodowski, dziadek Marii Skłodowskiej-Curie, która jako dziecko wiele razy tu przyjeżdżała.

Kozłowiecki Park Krajobrazowy (wsch. granica parku).

Park utworzony został w 1990 r. na pow. 4019 ha w celu ochrony Lasów Kozłowieckich porastających równinę polodowcową z licznymi wydmami i misami deflacyjnymi, przecięty jest doliną rz. Ciemięgi. Głównie można spotkać tu bory świeże, wilgotne i bagienne o składzie gatunkowym zbliżonym do naturalnego. W drzewostanie dominującymi gatunkami są sosna i dąb. Wśród roślin dużą osobliwością jest liczne stanowisko wielosiłu błękitnego. Występują tu także: paproć nasięźrzał pospolity, skrzyp zimowy, widłak jałowcowaty, modrzewnica zwyczajna, bluszcz pospolity, listeria jajowata, rzęsa garbata, grążel żółty, grzybień biały. Lasy są ostoją zwierząt (m.in. dużych ssaków i ptaków). Na szczególną uwagę zasługują: daniel, pustułka oraz dzięcioły czarny i białogrzbiety. Na terenie parku znajduje się rez. przyrody „Kozie Góry” założony w 1958 r. na pow. 41,04 ha w celu ochrony lasu dębowego z dużym udziałem dębu bezszypułkowego.

TRZCINIEC, wieś.

2 km na wsch. Serniki. Wieś nad Wieprzem, siedziba urzędu gminy. Wzmiankowana w 1330 r. W XIX w. rozwój jako ośrodka przemysłowego.

Kościół paraf. św. Marii Magdaleny, murowany, późnobarokowy z elementami wczesnoklasycystycznymi, wzniesiono w l. 1758-66 z fundacji Eustachego Potockiego – gen. artylerii litewskiej, zapewne wg proj. Jakuba Fontany. Korpus w typie centralizującej, trójprzęsłowej hali. Ołtarz główny późnobarokowy z 1779 r. z obrazami patronki kościoła i Boga Ojca, które według tradycji przypisywane są Janowi Bogumiłowi Plerschowi (później przemalowane). Prawdopodobnie jest on także twórcą obrazów na feretronie i 2 obrazów w skarbczyku. W kościele znajdują się także portrety Eustachego Potockiego i przedstawiający zapewne jego syna – Ignacego Potockiego, wykonane ok. 1780 r. Obok kościoła dzwonnica murowana z 2 poł. XIX w. Na cmentarzu kaplica murowana z 1856 r. wg proj. Franciszka Toumelle’a. Zabudowania gospodarcze dworskie, murowane, z końca XIX w. Park z XVIII w., przekształcony w 1812 r. (pozostałości).

Wieś wzmiankowana w XV w. W XVI w. własność Firlejów.

Z Łucka pochodził Stanisław Oczko – ojciec Wojciecha Oczki (ok. 1537-99), lekarza i sekretarza królów Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy, autora fundamentalnych dla medycyny polskiej dzieł o kuracjach balneologicznych i leczeniu chorób wenerycznych.

W sąsiadującej z nią od pd. wsi Łucka-Kolonia stoi murowany dwór z ok. 1900 r., otoczony pozostałościami parku krajobrazowego z 1860 r.

LUBARTÓW – wjeżdżamy do miasta